بخش داستانی

بازی Need For Speed PayBack از همان بدو ورود به بخش داستانی بازی، می‌فهمید که با اثری روبه‌رو هستید که از سایر آثار مشابه الهام گرفته است و خب الهام گرفتن مورد بدی نیست، مهم این است که سازنده چه مقدار در این کار موفق بوده است. شروع بازی شباهت بسیار زیادی به نحوه شروع بازی Forza Horizon 3 دارد؛ جایی که شاهد میان‌پرده‌ای سینمایی از سه شخصیت بازی هستیم که هر کدام تخصص خاصی در کلاس‌های متفاوت دارند. حال داستان از جایی شروع می‌شود که لینا ناوارو، دوست دوران بچگی تایلر، به خاطر جاه طلبی‌ها و مقاصد خود به گروه‌اش پشت کرده و حال تایلر قصد دارد از وی و سازمان The House انتقام بگیرد. سازمانی که در شهر Fortune Valley آن را به عنوان یک کارتل خطرناک می‌شناسند که روی تمامی لیگ‌های اتومبیل رانی خیابانی و حتی ماموران پلیس، کنترل دارد. در همین راستا تایلر یک تیم چهار نفره (سه راننده و یک مکانیک) تشکیل می‌دهد و در جریان پنج چپتر مختلف، شاهد بخش داستانی‌ای هستیم که جدای از جذاب نبودن‌اش، حسابی شلوغ است.

 بازی Need For Speed PayBack

نقاط ضعف به وضوح در این بازی دیده می شود که باهم به چند نکته آن میپردازیم:

شخصیت پردازی ضعیف:

بازی Need for Speed Payback قصد دارد از نظر داستانی تجربه‌ای نظیر Most Wanted را ارائه دهد. از این‌رو شاهد رویارویی تایلر و دوستان‌اش با لیگ‌های خیابانی اتومبیل‌ رانی و رهبران آن‌ها هستیم که در ابتدا، باید یک سری مسابقات اولیه یا همان کوئست‌های بازی را انجام داده تا به مسابقه انتهایی برسید. درادامه زمانی که رهبران بازی را پشت سر گذاشتید، نوبت به نفر اول این لیست و رهبر The House می‌رسد که باید وی را نیز از پیش روی بردارید. بخش داستانی Payback شلوغ است از این نظر که شاهد شخصیت‌هایی زیادی در دنیای بازی هستیم که اصلا پرداخت درستی برای آن‌ها صورت نگرفته است. حتی خود شخصیت‌های اصلی نیز از شخصیت پردازی مناسبی برخوردار نیستند؛ از شوخی‌های بی‌مزه‌اشان با یکدیگر گرفته تا تعامل با سایر رقبا و معرفی لیگ‌ها، به هیچ‌وجه خوب نیستند و صرفا استودیو گوست گیمز فقط آن‌ها را در دل بازی خود قرار داده و اصلا توجهی به جزئیات نداشته است. نکته‌ی جالبی که از طریق آن بازی Need for Speed Payback به خوبی بخش داستانی و گیم‌پلی را به هم بسط داده، سیستم مسابقات است که با شخصیت‌های بازی تعامل خوبی دارد اما نکته این جاست که این ویژگی نیز با تمام پتانسیل‌اش، به یک شکست تبدیل شده است.

یکی از مهمترین اصول، پول درون بازی است:

مهم‌ترین فاکتوری است که باید به آن پرداخته شود. حال پول داخل بازی یا از طریق پرداخت‌های درون برنامه‌ای یا از طریق مراحل و چالش‌های بازی باید تامین شود. از حیث مراحل، در مجموع پنج چپتر بازی در کل حدود ۶۰-۷۰ مرحله برای شما در دسترس قرار می‌گیرد و شما هستید و همین مراحل! اصولا در بازی‌های ریسینگ جهان باز جدای از مراحل اصلی، مراحل فرعی دیگری نیز تعبیه شده‌اند که با انجام آن‌ها پول بیشتری دریافت می‌کنید و این روند سبب می‌شود بازی وارد حلقه تکرار و یکنواختی نشود. اما در Payback شما هستید و همین مراحل و باید مدام آن‌ها را تکرار کنید تا پول و آیتم بیشتری دریافت کنید (ای کاش از همان ابتدا تمامی مراحل در دسترس بودند تا یکنواختی کار کمتر شود). پس از مدتی این کار حسابی شما را خسته خواهد کرد و لذت مسابقه دادن، رفته رفته برای شما کم‌تر و کم‌تر خواهد شد و صرفا برای پول درآوردن و ارتقا یا خرید اتومبیل مسابقه می‌دهید نه پیش بردن روند داستانی و لذت بردن از بازی.

سیستم MatchMaking بازی کاملا ناعادلانه است:

از نظر پرداخت‌های درون برنامه‌ای، جعبه‌هایی در نظر گرفته شده‌اند که حاوی آیتم‌های تزئینی و پول هستند. در جریان بازی و انجام چالش‌های مختلف تعداد زیادی از این جعبه‌ها را دریافت می‌کنید که حتی پول بسیاری را کسب خواهید کرد ولی سیستم ارتقای اتومبیل‌ها و قیمت‌ها به واسطه سه شخصیته بودن بازی حسابی شما را به خرج خواهد انداخت. شاید این موارد در بخش داستانی خودش را نشان ندهد ولی وقتی وارد بخش چندنفره بازی Need for Speed Payback می‌شوید، تاثیر مستقیم پرداخت‌های درون برنامه‌ای را مشاهده خواهید کرد زیرا در آن جا، محدودیت روی اتومبیل‌ها و سطح‌شان نیست و شخصی که بازی را تمام کرده باشد به راحتی می‌تواند هزینه کرده و در هر سبک مسابقه‌ای بهترین اتومبیل را خریداری و آن‌ها را حسابی تیونینگ کند (البته سیستم پرداخت برای خرید جعبه‌ها از طریق پول واقعی در آینده به فروشگاه بازی اضافه می‌شود). این درحالی است که شخصی دیگر که در میانه‌های بازی است، از یک اتومبیل سطح متوسط استفاده می‌کند و این دو راننده، در بخش آنلاین و به دلیل نبود سیستم Matchmaking مناسب، در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و نتیجه آن، یک مسابقه کاملا ناعادلانه است. صادقانه بگویم، در طول تجربه گیم‌پلی و مسابقات بازی، تنها مسابقات Offroad من را شدیدا جذب کرد و آن هم به خاطر سبک مسابقه‌ای مسابقات Offroad است. در سایر مسابقه‌ها و کلاس‌ها، وجود شخصیت‌ها و تعامل‌شان با رهبر گروه و از طرفی ضعف‌های گرافیکی، مانع از لذت بردن شما می‌شود. برای مثال مراحل تعقیب و گریز به شکلی است که می‌توانید به اتومبیل‌های پلیس یا تعقیب کننده‌های The House ضربه وارد کرده و آن‌ها را از دور مسابقه خارج کنید که در این هنگام نوع خراب شدن اتومبیل آن‌ها، به شکل یک ویدیو صحنه آهسته است و حال اینجا جایی است که شما کنترل اتومبیل خود را از دست می‌دهید زیرا دوربین بازی یک جای دیگر قرار دارد و با تمام صحنه آهسته بودن بازی، این روند میان سرعت و هیجان یک اختلال ایجاد کرده و تمامی تمرکز شما را از بین می‌برد.

بازی Need For Speed

Need For Speed Pay Back بر روی کوهی از باگ ساخته شده است!

مورد دیگر باز به مسابقات تعقیب و گریز مربوط می‌شود. تقریبا از اواسط بازی به بعد، پلیس‌ها از موانعی برای پنچر کردن اتومبیل شما استفاده می‌کنند. همانند نسخه‌های پیشین این مجموعه که با پلیس سر و کار داشتید وقتی روی این موانع می‌روید، باید اتومبیل شما پنچر شده و دیگر قادر به بازی کردن نباشید. اما در Need for Speed Payback، زمانی که روی این موانع می‌روید، برای چند ثانیه لاستیک‌هایتان پنچر خواهند شد و در ادامه باز سالم شده و می‌توانید به مسابقه دادن ادامه دهید! قطعا تمامی این موارد سبب می‌شوند رفته رفته دست از بازی کردن برداشته و به حال این سری تاسف بخورید. مجموعه نید فور اسپید یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های ریسینگ است که به لطف استودیو گوست گیمز، در این دو سال اخیر تقریبا با خاک یکسان شده و دیگر چیزی از آن باقی نمانده است. در کنار تمامی این موارد، می‌توان به کمبود اتومبیل‌های بازی اشاره کرد! بازی شدیدا از کمبود اتومبیل رنج می‌برد. با اینکه کلاس‌های مختلف رانندگی در بازی تعبیه شده‌اند و طراحی اتومبیل‌ها از نظر ظاهر مورد قبول است، ولی تعدادی از کلاس‌ها، از اتومبیل‌های مشترکی برخوردار هستند. از دیگر عواملی که سبب شده مسابقات بازی جلوه خوبی نداشته باشند، گرافیک و طراحی‌های بازی است. بازی Need for Speed Payback جشنواره‌ای از باگ‌ها و نقاط ضعف مختلف است که همگی دست به دست هم داده تا این اثر به یک بازی ناامید کننده تبدیل شود. همچنین اگر منتظر اثری هستید که دارای آب و هوای پویا باشد، باید گفت که Payback عمیقا شما را ناامید خواهد کرد و تنها سیستم شب و روز برای بازی طراحی شده است که اکثر مسابقات، در روز انجام می‌شوند.

در آخر :

در کنار کوهی از مشکلات، موسیقی‌ها و صداگذاری‌های بازی از جذابیت بالایی برخوردار هستند و شاید شاهد ساندترک‌های زیادی نباشیم ولی از جذابیت خوبی برخوردار بوده و اتمسفر بازی، در مسابقات به نحوی است که شما را به خود درگیر می‌کند. تنها موردی که شما را در این بخش اذیت خواهد کرد، تکراری شدن بعضی از دیالوگ‌های بازی است که در طول بازی کردن میان شخصیت‌ها رد و بدل می‌شوند. درآخر به لطف استودیو گوست گیمز و ناشری مثل کمپانی Electronic Arts، شاهد بدترین بازی از مجموعه نید فور اسپید هستیم که تا به حال عرضه شده و امیدوارم در آینده به هیچ‌وجه شاهد ساخت دنباله‌ای برای این مجموعه به دست گوست گیمز نباشیم.